Kolory
CZEKOLADA
Pysk psa o maści czekoladowej może mieć jaśniejsze kolory – jasno brązowy.
Pigment: nos, obwódki oczu i pyszczka oraz poduszki łap – koloru różanego lub koloru czerwonobrązowego.
CZARNY
Zdjęcie nigdy nie ukarze prawdziwego uroku czarnych Labradoodli. Sama się o tym przekonałam kiedy po raz pierwszy ujrzałam czarną suczkę. Jestem wręcz zachwycona szlachetnością tego koloru.
Pigment: czarny
Oczy: czarne lub ciemnobrązowe.
Często dostrzegalne, w czarnym kolorze są odcienie brązu lub srebra.
KAWA Z MLEKIEM
Prawdziwa kawa z mlekiem to bardzo delikatny odcień brązu.
Pigment: różany lub czerwonobrązowy .
Oczy: brązowe lub miodowo-piwne.
MORELOWY (APRICOT)
Często mylony ze złotym, czerwonym lub karmelem.
KARMEL
Jeden z najpiękniejszych kolorów. Wyróżniamy różne odcienie karmelu od jasnego do ciemniejszego. Bardzo często, w późniejszym wieku (ok. dwunastego miesiąca), odcień przybiera ciemniejszą barwę.
Pigment: różowo-czerwonawy (obwódki oczu, pyszczka i poduszek łap)
Oczy: piwne lub zielonkawo złote
CZERWONY
Pigment: Czerwony lub czarny.
Oczy: ciemnobrązowe
KREMOWY
Kolor kremowy ma wiele odcieni (w tym złoty)
Pigment: czarny
Oczy: różne odcienie brązu lub czarne
LUB
Pigment: Różany
Oczy: piwne, unikalna ekspresja ludzkich oczu
Kremowy o dobrej okrywie włosowej nie potrzebuje kąpieli tak często jak inne rasy. Błoto i brud na sierści wysychają i opadają nie pozostawiając przykrego zapachu – to jeszcze jedna z niesamowitych zalet Australijskich Labradoodli.
ŁACIATE
Różnokolorowe łaty na różnych częściach ciała.
FACTORED
To rodzaj sierści podpalanej (na zdjęciu Donnan – brązowy podpalany na kremowo). Oznacza to, że poszczególne partie ciała psa blakną. Po połączeniu psa i suczki z tym faktorem rodzą się szczenięta łaciate
RODZAJE SIERŚCI
Wyróżniamy trzy rodzaje sierści Australijskiego Labradoodla. Sierść wełniana (kręcona), sierść „kędzierzawa” (kręcona), sierść „kędzierzawa” (falista)
Sierść wełniana (kręcona) – gęsta i gruba, podobna do sierści pudla. Wymagane regularne czesanie. Sierść przyjazna alergikom, nie linieje i nie wydziela charakterystycznego psiego zapachu. Cecha charakterystyczna – kiedy pies biegnie jego sierść nie faluje na wietrze – sierść na nogach i ciele jest nieruchoma. Wymagane strzyżenie 2-3 razy w roku aby utrzymać okrywę włosową w dobrym stanie.
Zmiana sierści ze szczenięcej na psa dorosłego nie jest tak wyraźna jak można to zauważyć u psów o sierści kędzierzawej. Jest to wynikiem regularnego strzyżenia i trymowania, podczas którego usuwany jest włos szczenięcy.
Sierść „kędzierzawa” (falowana)
W tracie ruchu sierść faluje na wietrze, jest to bardzo piękny widok. Jednakże bardzo ważnym okresem, jest okres wymiany sierści ze szczenięcej, na sierść dorosłego psa. Sierść szczeniaka nie linieje więc ważne jest przeprowadzenie zabiegu trymowania – najlepiej ręcznie. Można też psa ogolić (zostawić krótką sierść), jednak osobiście nie zalecam – cały urok jest właśnie w długiej sierści. Należy pamiętać o częstym czesaniu psa zgodnie z zasadą pielęgnować, niż potem wydawać fortunę na fryzjera, który będzie musiał usunąć kołtuny (niewielu fryzjerów to potrafi) lub być zmuszonym ogolić psa. Sierść szczeniaka, która nie będzie przechodziła zabiegów pielęgnacyjnych może się łatwo kołtunić. Przy zmianie włosa szczenięcego – może on przyczepiać się do włosa stałego tworząc kołtuny. Dobry fryzjer potrafi je usunąć nie naruszając sierści, a jednak jest to zabieg bardzo czasochłonny i kosztowny. Zmiana futra może rozpoczynać się od dziesiątego miesiąca i trwać przez kilka tygodni.
Głowa psa jest kształtowana nożyczkami i degażówkami, brodzie powinniśmy nadać okrągły kształt. Ze względów higienicznych nie powinniśmy zostawiać jej długiej (broda kozy).
Sierść dobra dla alergików. Nie linieje, jednakże musi przejść etap wymiany włosa szczenięcego na dorosłą, stałą sierść – przy odpowiedniej pielęgnacji proces ten jest prawie niezauważalny.
Sierść kędzierzawa (kręcona).
Poszczególne kędziory wyglądają jak spirale. Pielęgnacja jak w przypadku sierści „kędzierzawej” falowanej. Sierść dobra dla alergików. Nie linieje, jednakże musi przejść etap wymiany włosa szczenięcego na dorosłą, stałą sierść – przy odpowiedniej pielęgnacji proces ten jest prawie niezauważalny.
ZAPOBIEGAJMY KOŁTUNOM
– pielęgnujmy nasze psy, czeszmy je regularnie
– trymujmy i przycinajmy ich sierść
– nigdy nie kąpmy skołtunionego psa, niestety po tym zabiegu kołtuny jedynie się utrwalają a
ich późniejsze rozczesanie jest niemożliwe
– podczas mycia psa nie używajmy cyrkularnych ruchów – sierść należy ugniatać w trakcie
mycia ruchami skierowanymi ku dołowi.
– podczas suszenia ręcznikiem nie używajmy cyrkularnych ruchów – sierść należy ugniatać w
trakcie suszenia ruchami skierowanymi ku dołowi.
– podczas suszenia suszarką, jednocześnie czesz psa (ruchy ku dołowi)
– po wysuszeniu spryskaj wodą zawierającą odrobinę odżywki aby nadać sierści poprzedni
(kręcony bądź falowany) wygląd.
Sierść Labradoodla nie jest bardziej skomplikowana w pielęgnacji niż sierść innych psów. Oprócz gromadki Labradoodli posiadam jeszcze suczkę rasy West Highland White Terrier, której trymowanie zajmuje mi średnio ok. 3-4 godzin. Prawidłowe strzyżenie i trymowanie Labradoodla zajmuje ok. 1,5 godziny (pod warunkiem, że sierść nie jest zbyt skołtuniona).
Dobry fryzjer potrafi usunąć kołtuny nie naruszając sierści i nie wycinając w niej paskudnie wyglądających dziur. Jednak trymowanie takiego psa może zająć kilka godzin. Niestety sierść doprowadzona do wyglądu dredów jest tylko do usunięcia, każde inne kołtuny jesteśmy w stanie usunąć. Nie pozwalajcie swoim fryzjerom golić psa, kierujcie się własną intuicją. Uwaga!!! Niektóre Labradoodle posiadają rzęsy długości 6 centymetrów. Uczulcie swojego fryzjera żeby ich nie usuwał – niektórzy opatrznie to robią, a to przecież one nadają naszej psinie ten niesamowity urok.
—————————————————————————————————————————————-
Włochata Pasja
Hodowla Australijskich Labradoodli w Polsce
Pierwsze Australijskie Labradoodle w Polsce