“Idealiter zouden alle pups verkocht moeten worden volgens het volgende ietwat utopische schema. De fokker beslist na een gesprek met de koper of hij wil dat zijn pup naar deze man gaat. Vervolgens, nadat hij kennis heeft genomen van de thuisomstandigheden en de aard van het werk van de toekomstige eigenaar, kiest de fokker de puppy die naar zijn mening het beste aan zijn verwachtingen voldoet. Helaas leven we niet in een perfecte wereld. Te veel fokkers fokken alleen puppy's voor het geld, zonder interesse in hun lot."(1)
Fokkers gebruiken steeds vaker temperamenttesten voordat ze puppy's naar nieuwe huizen brengen. Persoonlijkheidstests winnen ongetwijfeld steeds meer aan populariteit. Maar zijn ze betrouwbaar? Is het mogelijk om het toekomstige karakter van een puppy te bepalen met een test op een leeftijd van zeven weken?
Op dit punt zal ik verwijzen naar onderzoek uitgevoerd door Erik Wilsson en Per-Erik Sundgren in het Swedish Dog Training Centre. Deze onderzoeken werden uitgevoerd op een steekproef van meer dan zeshonderd Duitse herdershonden van ongeveer 7 weken oud. Daarna werden ze herhaald op de leeftijd van ongeveer 6 maanden en werden de resultaten van beide onderzoeken vergeleken. De vergeleken resultaten waren niet convergent.
Waarom zien we zulke verschillen tussen de resultaten van tests die in deze twee verschillende levensfasen van een puppy zijn uitgevoerd? Nou, allereerst is het gedrag van een volwassen hond in 20% genetisch bepaald, terwijl het in 80% afhangt van de invloed van de omgeving. De persoonlijkheid van een hond wordt sterk beïnvloed door de omgeving waarin hij leeft. Het zijn deze omstandigheden die zijn temperament als volwassen hond zullen vormen. Dezelfde puppy, geplaatst in de handen van twee verschillende families, zal zich anders ontwikkelen. Ten tweede worden sommige temperamentkenmerken pas veel later dan 7 weken duidelijk wanneer de hond zich ontwikkelt.
Maar laten we het eens vanuit een andere hoek bekijken. In de jaren veertig waren slechts 9% van de trainingshonden geschikt om met mensen te werken. Het was een enorme mislukking omdat dergelijke trainingen erg tijdrovend zijn en aanzienlijke financiële middelen vergen. Momenteel is dit percentage echter - met behulp van wetenschappelijk onderzoek, selectiemechanismen voor puppy's en persoonlijkheidstests - gestegen tot 90%, wat een aanzienlijk succes is.
Dus, hebben puppy-temperamenttests überhaupt zin? Ja - zolang we ons herinneren dat de testresultaten bepaalde aanleg van de puppy laten zien - de contouren van zijn persoonlijkheid, algemene neigingen - en niet het karakter van de hond in de toekomst. Dankzij de testresultaten zijn we in staat om het juiste hondengeleiderteam te kiezen. Ze zijn ook een leidraad voor het verdere werk met de puppy.
Veel fokkers gebruiken persoonlijkheidstests voor puppy's om het juiste huis en bestemming voor hen te kiezen als gezinshond, waakhond of politiehond. Ze worden ook veel gebruikt in kynotherapie.
Momenteel zijn er veel verschillende persoonlijkheidstests op basis van verschillende score- en beoordelingsprincipes. De meest bekende zijn persoonlijkheidstesten volgens:
- Volhards (PAT)
- Campbell
- Pfaffenberger (voor blindengeleidehonden)
- ATTS - The American Temperament Test Society's
- Huhrey en Warner - voor puppy's van werkende Duitse herders (de oudste, sterk vereenvoudigd, daarom niet als betrouwbaar beschouwd)
De eerste wordt speciaal aanbevolen door de Poolse Vereniging voor Kynotherapie.
Auteur: Edyta Gajewska
(1) John Fisher "Een hondenoog", National Agricultural and Forest Publishing House
